ارتباط ما ایرانی ها با قبرها ناگسستنی است.!کار ما با قبر است.!
نشاط را ما از قبر میگیریم.! سعادت را ما از قبر میگیریم.!
بار و بندیل تان راببندید، برویم کربلا سر قبر.از آنجا هم میرویم نجف سر قبر ...
بعد میرویم به مدینه سر قبر ...سپس میرویم سوریه سر قبر ...
برمیگردیم به مشهد سر قبر ...میرویم قم سر قبر ...میرویم شیراز سر قبر ...
و اینجا همه قبر هست میرویم سر قبر؛ سر قبر ... تا نوبت ما شود که بیاند سرقبر ما.
اصلا زندگی ما همه در قبر است.
به همین خاطر آبادترین جاهای ما گورستان ها هستند.
حتی تورهایمان هم گورستانی است.! بعد از قبر دیگر چه داریم؟!
مسجد.! در حالی كه این مسجد هم در ارتباط با آن قبر ساخته شده
عزیزان، ما آدم های قبرستانی هستیم.! اهل زندگی نیستیم
می‌دانید چرا؟ ما را این گونه بار آورده اند.
روش زیستن را نیاموختیم. این کشور شده قبرستان است،
هر روز هم گوری به گورها اضافه می‌شود.
امام زاده پشت امام زاده کشف و بر آنها بارگاه ساخته و به امت همیشه درصحنه جهت پرداخت نذوراتشان تقدیم می شود.!
اگر قبری با نام جدید کم بیاوریم قبر شهدای گمنام علم می‌کنیم پس کاخ ها کو؟
سالن های عظیم نمایش کو؟ سالن های بزرگ موسیقی کو؟ سالن های بزرگ ورزشی چه شد؟
شادی و شادمانی کو؟ و...آیا هدف از آفرینش مردم در این محنت کده رفتن بر سر گورها بوده است؟
همه ی زندگی ما برای قبر است.! مملکت ما هم شبیه قبر شده!
حیف از این کشور که گرفتار چنین بلای ویرانگری شد.
ایران بزرگ آرمان بزرگ میخواهد! ما زندگی کردن را نمیدانیم با سکوت مُهر تایید بر همه چیز میزنیم.
و چه زيبا گفت آن مرد بزرگ: ببخشید لفظ کلام را علیرغم گرفتن تجربیاتی که هرگز تکرار نخواهد شد.
نسل انتخاب بين بد و بدتر. به ما که رسيد رودخانه ها خشکيد، جنگل ها سوخت، و ابرها نباريد.
دل به هر کس داديم، قبل از ما دل داده بود. نسلي هستيم نه به پدرمان رفتيم و نه به مادرمان.
بلکه به فنا رفتيم. نسلی هستيم از بيرون تحريم شديم.
از داخل فيلتر هم از دزد می ترسيم هم از پليس! حيف، نسل ديدن و نداشتن، خواستن و نتوانستن، رفتن و نرسيدن.
نسل آرزوهایي که تا آخرش بر دل ماند.
نسل آهنگ های سوزناک.
نسل طلاق هفتاد درصد.
نسل فيس بوک از سر بي کسی.
نسل درد و دل با هر کسی.
نسل ماندن سر بی راهی.
نسلي که ناله های همو فقط لايک ميکنيم.
نسل خوابيدن با اس ام اس.
نسل جمله های کوروش و شريعتی و غیره و ذلک.
نسل کادو های يواشکی. يادمان باشد وقتی به جهنم رفتيم، بگوييم يادش بخير آن دنيا هم جهنمی داشتيم. تنها نسلی هستيم که نمی‌گوییم و هرگز نخواهيم گفت جوانی کجایی که یادت بخیر؟
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند 
<-PollName->
خبرنامه وب سایت: